Poexie zeneixi do Feliçe Santi/Famiggia, Patria e Gêuxio Cristo
| ←Fiori secchi | Poexie zeneixi de Famiggia, Patria e Gêuxio Cristo |
Dichiarazion (in to Borgo di Lanê)→ |
Secondo mi — sentî — pe dîvia sccetta,
Da quell’ömmo sincero che mi son,
Preferiscio ûnn-a voxe franca e netta,
Un çervello co-i fiöchi, ûn mûro bon,
Che a marca o no l’ammîa e l’etichetta
Ma o se mette dä parte da raxon;
Ch’o no dêuvia a politica pe schêua,
Ma o ve fà rispettâ de drento e fêua.
Ma scûzæme ûn pittin, ma dæme amente;
Ma cöse son, in sciâ fin, tanti partîi.
Tanti cavilli pe dividde e gente?.....
Tanti mûggi de stöje e de regîi
Che in fondo — sei? — no dixan un’aççidente
E solo da l’egoista so’ accapîi?...
Ma ûnico partio — pe’ chi gh’a visto —
O lè a famiggia, a Patria e Geuxio Cristo!
Se questa tæra che n’ha dæto Dio,
Dôve tûtto lè lûxe, lè armonîa;
Dôve o sorriso, a lagrima, o sospîo,
L’ödio e l’amô, se fondan in poexîa;
Dôve l’ömmo o ghe nasce förte e ardîo,
Ricco d’inzegno e pin de fantaxîa,
A stava pe’ prefonde in t’ûn’abisso,
Per mi, o lè grande chi no l’ha permisso!
Perché, veddei, mi hö fæto pöca schêua;
Parlo co’ sentimento, l’esperienza;
E a poexîa l’imparo a l’Accasêua,
Da o scroscî che fà l’ægoa e a sö cadenza;
Da l’öxello ch’o becca, o canta, o xêua,
Da ûn pövôu che, in sce’n schæn, o cianze, o pensa,
Da i baxi che da l’aja a fiôri e piante;
Da i raggi che dan lûnn-a e sô fiamniante!
L’imparo da l’amô per questa tæra,
Difeiza — con Gaibardo — da mæ poæ:
Da i ricördo de tûtti i morti in goæra;
De Sciûmme, Trento e Trieste liberæ;
Da tûtto quello che o Dûxe o særa
ln t’ûn Fascio d’eroismo e nobiltæ;
In t’ûn Fascio de gloria e d’ardimento
Ch’o l’ha innalsôu l’Italia in t’ûn momento!...
Ecco perché — capî? — pe dîvia sccetta,
Da quell’ömmo sincero che mi son,
Preferiscio ûnn-a voxe franca e netta,
Un çervello co-i fiöchi, ûn mûro bon,
Che a marca o no l’ammîa e l’etichetta,
Ma o se mette dä parte da raxon.
Che o no dêuvia a politica pe schêua,
Ma o ve fà rispettâ de drento e fêua!....