Li fioreti de messê san Francescho
cap. 46
da-o manoscrito Marston 56, f. 133r. - 156v., da libraja Beinecke de Yale, 1465;
clicca i asterischi pe di rafronti co-a verscion toscaña;
clicca o segno inta colonna de scinistra pe vixoalizâ a verscion toscaña a fronte

[p. 147r modifica]46.

In la provincia de la Marcha, depoî la morte de san Francescho, o fo doi frai in l'Ordem, de li quai l'um avea nome frai Umille e l'atro frai Pacifficho; li quai fon homi de grande santitae: e l'um, soè frai Pacifficho*, stava in lo lögo de Suffiano e lì morì, e l'atro stava in um atro lögo lonzi da ello. E como piaxè a Dee, frai Pacifficho stagando um di in oraciom in um lögo solitario e tuto daito a Dee, o vi l'anima de frai Umille andâ drita in cel, senssa nissum inpaiho; e in quella hora a s'era partia da lo corpo.

E l'avegne dapöa, che de lì a monti agni questo frai Pacifficho, chi era romazo a quello lögo unde lo so frai era morto. E questo fo a requesta de li segnoi de Bonforte*, e' si canbiàn quello lögo in um atro; e, inter le atre cosse, elli stralatàm le reliquie de li santi frai chi eram morti in quello lögo. E vegniando a la sepotura de frai Umille, so frai Pacifficho si preize le soe osse e si le lavà de bon vin e pöa o le misse in una toagia biancha e con grande reverencia e devociom o le baxava pianzando; de che li atri frai se ne maravegàm e non preizem bom exenprio de ello, inperochè seando ello bom e de grande santitae, o parea che per amô sensuâ e secullâ ello pianzesse lo so frai, e che o mostrasse a le soe relliquie pu devociom cha quelle de li atri frai chi eram staiti de non men santitae cha frai Umille, e chi eram cossì degne de reverencia como le soe.

E frai Pacifficho, cognossando lo penssamento de li frai, si li vosse contentâ, e umillementi o ge disse: "Carissimi, non ve maravegai se o faito tanto honô a le osse de mê frae e pu cha a le atre; e como voi ve crei, e' non l'o faito in tratao per amô carnâ; ma sapiai che quello che o faito, e' l'o faito che quando lo mê fraello passà de questa vita, seando mi in oraciom in lo lögo dezerto e remoto, e' vi la soa anima andâ drito in cell; e inperssò e' sum certo che le soe osse seam sante e si dem esse in pareizo. E se Dee m'avesse conservao tanta gracia e certessa de li atri frai, e' avereiva faito a le lor osse quella mesma reverencia che e' o faito a lo mê dilletissimo frai frë Umille." Per la qua cossa vegando li frai la soa santa e devota intenciom, e' restàm de ello contenti, e si loàm messê Ihu. Xpe., chi mostrava cossì maravegoze e glorioze cosse a li söi santi frai.

A lozo e a gloria de Ihu. Xe. e de la soa santissima Maire santa Maria.