Li fioreti de messê san Francescho
cap. 37
da-o manoscrito Marston 56, f. 133r. - 156v., da libraja Beinecke de Yale, 1465;
clicca i asterischi pe di rafronti co-a verscion toscaña;
clicca o segno inta colonna de scinistra pe vixoalizâ a verscion toscaña a fronte

[p. 144r modifica]37.

San Francescho servo de Xe. andando una ceira tardi a caza de um grande gentiromo e pocente, e' fo da questo gentiromo alegramenti resevoto e abregao a ello e lo conpagnom, como angeri de Dee, e con grande cortexia e devociom. Per la qua cossa san Francescho ge levà grande amor, considerando che a l'intrâ de la caza soa o l'avea abrassao e baxao amigeivementi, e pöa ge lavà li pê e sugalli e baxalli umermenti, e aseize um grande fögo e aparegà la tora con monti boin cibi, e dementechè e' mangavam, questo li serviva con una alegra fassa. O[sic] mangiao che ave san Francescho e lo conpagon[sic], disse questo gentiromo: "Veve paire, che e' me ve profero mi e le mê cosse, e tuto quello de che e' avei bezögno, o de tunicha o de mantello o de archuna atra cossa, e' acatailla e mi ve la pagerò; e veve che sum aparegiao de proveive in tute le vostre bezögne, che per la gracia de Dee mi lo posso fâ, inperssochê abondo in ogni bem tenporâ, e inperssò, per lo amor de Dee chi me l'a daito, si ne fasso vorentera bem a li poveri".

Unde san Francescho vegando in questo tanta cortexia e amor con le large offerte che o ge fava, e ello pin de tanto amô, si che partio che o fo, o lo andava digando con lo conpagon[sic]: "Veraxementi questo gentiromo sarea bom a la nostra conpagnia, lo qua è cossì cognossente inver Dee e cossì amorozo e corteize a li poveri e a lo prossimo. E sapi frai carissimo, che la cortexia è una de le propieta[sic] de Dee la qua vem a lo sor e a la luna e a li iusti e a li iniusti per cortexia; e si è sör de la castitae, la qua amorta l'odio e conserva lo amor. E perochè o cognossuo in questo bon omo tanta vertue divina, e' lo vorea vorentera per conpagon[sic]; e persò e' vögo che tornemo un atro di a ello, a vei se lo Segnô ge tochasse lo cör de voreisse aconpagnâ con noi a lo servixo de Dee; e infra questo mezo e' pregeremo Dee chi ge mete in cör questo dexiderio e dagane gracia che o lo fassa con effeto". E faito che ave pochi di san Francescho l'oraciom, maravegoza cossa fo che Dee misse in cör a lo gentiromo de seguî messê san Francescho; e san Francescho disse a lo conpagon: "Frai mê, andemo a lo bon gentiromo, perochè o serta speranssa che ello se darà in nostra conpagnia."

San Francescho e lo conpagnom zem e iustràm rente a la caza de questo. Disse san Francescho a lo conpagnom: "Aspetame in pocho, perochè [p. 144v modifica]e vögio avanti pregâ a Dee che o fassa prospicio lo nostro camin de quella nober prea* de che noi pensemo pigâ a lo mondo, e piaxe a Xe. de concentilla a noi poveri e debelli, per la vertue de la soa santissima passiom". E dito questo, o ze a fâ l'oraciom in um lögo unde o poiva esse visto da lo dito homo, e como piaxè a Dee goardando lo dito homo in sà e in là, e' l'ave visto san Francescho stâ devotamenti in oraciom davanti a Xe., lo qua con grande caritae e iharitae ge era aparsuo in la dita oraciom e stava davanti a ello; e in questo stâ cossì o veiva san Francescho levao da terra e stâ per um gram spacio corporamenti. Per la qua cossa o fo tochao e inspirao da Dee de devei lassâ lo mondo, si che deprezente ello inssì föra de lo so paraxo e in frevô de sprito o corsse inver san Francescho, e zonsse a ello, lo qua stava in oraciom, e se ge inzenogà a li pê, e con grande instancia e devocio[sic] o ge requeze che ge piaxesse de reseivello a fâ penetencia con ello. Alaora san Francescho vi che la soa oraciom era stâ exaudia da Dee, de quello che o dexirava per quello gentiromo, che quello gentiromo demandava con grande instancia. Alaora san Francescho se levà suza pi[sic] de sprito e de alegressa e abrassà questo devotamenti e regracià Dee, chi lo avea faito cresse de um cossì faito cavarê in la soa conpagnia. E quello gentiromo dixeiva a san Francescho: "Paire mê, che me comandi-tu che e' fassa? Ve-te che e' sum aparegao a lo to comando e a dâ a li poveri tuto quello che poseo e seguî conteigo Xe., cossì descaregao de ogni cossa tenporâ." E cossì fè, che secondo lo consego de san Francescho, ello distribuì tuto quello che o poseiva a li poveri e intrà in la religiom, e vivè in grande penetencia e santitae de vita e conversaciom honesta.

A lozo e a gloria de messê Ihu. Xe. e de la soa Maire.