Li fioreti de messê san Francescho
cap. 38
da-o manoscrito Marston 56, f. 133r. - 156v., da libraja Beinecke de Yale, 1465;
clicca i asterischi pe di rafronti co-a verscion toscaña;
clicca o segno inta colonna de scinistra pe vixoalizâ a verscion toscaña a fronte

[p. 144v modifica]38.

Stagando una vota san Francescho e frai Ellia inseme in um monestero[sic] o fo revllao[sic] da Dee a san Francescho che frai Ellia era danao e che o devea insî de l'Ordem e finarmenti che o devea morî föra de l'Ordem. Per la qua cossa san Francescho se ne pigià grande malanconia, in tanto che o non ge poiva sofferî de parllâ ni de converssâ con ello; e quando o veiva che alchuna vota frai Ellia zeisse inver ello, ello canbiava la via asochè o non se trovasse con lê. De che frai Ellia se incomenssà de acorze che san Francescho avea despiaxei de ello; unde vogiando savei la caxom, un[sic] di ello se acostà a san Francescho per parllage e san Francescho schivandolo si lo retegne frai Ellia per forssa corteizementi e pregallo discretamenti che ge piaxesse de dî la caxom per che o schivava cossì la soa conpagnia e lo parllâ conseigo. E san Francescho ge disse: "La caxom è questa, persochè o m'è staito revellao da Dee che ti, per le toe peccae, te dei levâ de l'Ordem, e anchora Dee m'a revellao che tu ê danao." E frai Ellia, odando questo, si disse cossì: "Paire mê reverendo, e' te prego per lo amô de Xe., che per questo tu non me vögi schivâ ni deschassâ da ti; ma como bon pastô de Xe. retorna* a reseive la toa pegora chi perisse, se ti non l'aij; e prega Dee per mi che, se se po che la soa centencia revoche la mea danaciom; perochè se tröva scripto che Dee changia la centencia se l'omo peccao se amenda de lo so peccao; e mi o tanta fe in le toe oracioin, che se fosse in mezo de lo infferno e ti feissi oraciom per mi, che centireiva quarche refigerio; unde e' te prego anchora che como peccao ti me arecomandi a Dee, lo qua vegne in lo mondo per sarvaciom de li peccoi, e che ello me reseive a la soa mizericordia." E questo dixea frai Ellia con grande contriciom de lagreme; de che san Francescho como pietozo e bon pastô e paire, si ge promisse de pregâ Dee per ello; e cossi fè.

E pregando devotamenti Dee per ello, ave per revelaciom che la soa oraciom era exaudia quanta a la revochaciom de la centencia de la danaciom de frai Ellia, che finarmenti o non sarea danao, ma certamenti che ello insirea de l'Ordem e för de l'Ordem [morrebbe]. E cossì fo; inperochè revelandosse* da la Zexia Freirigo ree de Seceiria e seando scominigao da lo Papa ello e chi ge deisse aitorio ni consego; e frai Ellia, lo qua era reputao um de li pu savij homi de lo mondo, e seando demandao da lo dito ree Freirigo, lo qua ge ze e fo rebello de la Zexia e inssì de l'Ordem; per la qua cossa ello fo scominigao da lo Papa e privao de l'Ordem de san Francescho. E seando cossì scominigao, o s'amarotì grevementi; de la qua marotia odando um so frai laicho, lo qua era in l'Ordem e era bom frai e de bona e honesta vita, si lo ze a vexitâ, e inter le atre parolle o ge disse: "Fraello mê carissimo, e' me dögio asai che ti sei scominigao e föra de l'Ordem, e che tu degi cossî morî; ma se ti veissi via o modo che te posse trâ de questo perigo, e' ne pigerea vorentera ogni breiga." Respoze frai Ellia: "Frai, e' non ge vego atra via, salvo che ti vagi a lo Papa e pregage pre lo amor de Xe. e de san Francescho so servo, per li quai ameistramenti e' abandonai lo mondo, che ge piax[sic] de asorveme de la scominiga e che o me rende lo abito de la Relegiom". E questo so fraello ge disse che o s'afatigereiva vorentera per la soa sarvaciom: e partisse da ello e ze a li pê de lo santo paire e pergallo umermenti che o feisse gracia e mizericordia a lo so fraello per lo amor de Xe. e de san Francescho. E como piaxè a Dee lo Papa ge conceè che o se ne tornasse e che, se o trovasse vivo frai Ellia, che o lo feisse asorve de la scominigaciom da soa parte e che o ge torne l'abito. De che questo frai se partì alegro e in grande cointa o se ne tornà a frai Ellia, e trovallo vivo, ma e' l'era in termem de morte, e si lo fè asorve de la scominiga; e metandoge l'abito, frai Ellia passà de questa vita, e l'anima soa fo salva per li meriti de san Francescho e per la soa oraciom, in la qua frai Ellia avea avoto si grande speranssa.

A lozo e a gloria de messê Ihu. Xe. e de la soa Maire.