Li fioreti de messê san Francescho
cap. 20
da-o manoscrito Marston 56, f. 133r. - 156v., da libraja Beinecke de Yale, 1465;
clicca i asterischi pe di rafronti co-a verscion toscaña;
clicca o segno inta colonna de scinistra pe vixoalizâ a verscion toscaña a fronte

[p. 139r modifica]20.

Un zovem monto nober e dellichao vegne a l'Ordem de san Francescho; lo qua de lì a alquanti di, per instigaciom de lo demonio, incomenssà de avei lo abito in abominaciom, si che o ge pareiva portâ um virissimo sacho e abominava lo capusso e la longessa de* l'asperessa, si che o ge parea una soma inportaber. E in cressandoge* o desprexiava la religiom, si che finarmenti o se deliberà de lassâ l'abito e de tornâ a lo mondo.

E questo avea za preizo per uzanssa, secondo che g'aveiva za mostrao lo so maistro, che senper che o passava davanti lo otâ de lo convento, in lo qua se consagrava* lo corpo de Xe., de inzenogassege con grande reverencia e de trasse lo capusso e con le brasse zointe o se inchinava. Or e' l'avegne che quella nöte che o se devea partî e inssî de l'Ordem, o convegniva che o pasasse davanti l[o] otâ; e pasandoge secondo la uzanssa o se inzenogà e fè reverencia. E subitamenti o fo levao in sprito e foge mostrao da Dee una maravegoza vixiom; inperssochè o se vi passâ davanti grande mutitudem[sic] de santi a modo de processiom, a doi doi, tuti vestî de preciozissimi drapi, e le lor fasse e le lor main respendeivam[sic] como lo sol, e andavam con canti e con soin de angeri; inter li quai santi o n'era doi pu nobermenti vestij e ordenai* cha tuti li atri, e eram atorniai de tanta iharitae, per modo chi[sic] chi li veiva se maravegava; e quaxi che fin a la fin de la processiom, o vi um chi era ornao de tanta gloria, che o parea um cavarê novello e pu honorao cha tuti li atri. E questo zovem vegando la vixiom, se maravegiava e non savea che voresse dî questa cossa de questa processiom, e si non se incallava de demandane [e] de docessa e' ne stava maravegiao. E seando passâ quaxi tuta la processiom, questo pigià pu odacia e con grande timô o demandà li derê: "O carissimi zoveni, e' ve prego che ve piaxe de dime questi chi sum, chi sum cossì maravegoxi, li quai sum in questa veneraber processiom" E questi respozem: "Sapi, figör, che noi tuti semo frai Menoi, li que vegnimo aora de la gloria de lo pareizo". E questo zovem disse: "Chi sum quelli doi chi resprendem tanto e pu cha li atri?". E questi ge respoze: "Quelli doi l'um è san (fran) Francescho e l'atro santo Anthonio, e quello che ti visti cossì de derê è um santo frai chi morì novamenti; lo qua perssochè o conbatè varentementi contra le tentacioim e preseverà fin a la fin, noi lo menamo aora a la gloria de lo pareizo. E queste vestimente che noi portamo cossì belle ne som dëte da Dee in canbio de quelle aspere che noi portamo pacientementi in la religiom, e la glorioza iharitae che ti vei in noi, si n'è daita da Dee per la umille paciencia e per la santa povertà[sic] e obediencia e costumi li quai noi oservamo fin a la fin. E però, figör, non te sea greve portâ lo sacho de la relegiom per tanto benefficio, e inperssò quello sacho de san Francescho portallo vorentera per amô de Xe. e desprexa lo mondo e mortifficherai la carne e conbaterai contra li demonei, e averai con noi semegeive vestimente e caritae de gloria." E dite queste parolle lo zovem retornà in ello, e conffortao de la vixiom, cassà via da ello ogni tentaciom e recognossè la soa corpa davanti lo goardiam e a li frai; e de lì avanti o dexirà l'asperitae de la penetencia in l'Ordem fin a la fin de la soa vita e in grande santitae.

A lozo de Xe.