Poexie de Gioxeppe Peagallo
O Poeta
[p. 87 modifica]

O POETA

Sûnetto


Criava forte arraggiôu pezo che ûn can
Un poeta pin de debiti e despiôu:
L'arpa ä giornâ d'anchêu a no dà ciù pan,
O mondo, i ommi e Apollo s'é cangiôu;

Fasso ûnn'ode ä speransa e all'ûndoman,
Con ciù spero, son sempre ciù strassôu;
No gh'é ciù Augûsto chi ve tocche a man
Pe-a descrizion d'ûn bosco ò d'ûn fossôu.

Da ogni canto me sento tiâ ûnn-a gnæra,
L'é inutile che sbragge e che me rode,
Se m'êuggio dâ, con tûtti hò da fâ guæra.

O perdigiorni e o bindolo o ghe gode,
Vive solo a picchetta, a ciûnn-a, a særa,
E mêue dä famme o dramma, o poema e l'ode.