O Cicciollâ 1930/Oh! Savunn-a!
| ←A muè severa | O Cicciollâ de Oh! Savunn-a! |
Semplicitae cicciollea→ |
| lasciòu inalterâ a grafia do "Cicciollâ". |
Te vêuggio ben, Savunn-a,
nativa mae sittè,
e in ûnn-a söla abbrasso
e belle têu contrae,
Da l’elegante Cörso,
scinn-a e ciû antighe stradde,
da-e ciasse grende, averte,
ai moêu de têu caladde.
Amo e cullinn-e verde,
ch’in gìo te fan çentûa,
o mâ, che i pè te baxa
e ö nömme têu salûa.
Amo i vinetti gianchi,
fæti cö-a modda vegia,
e i êuggi de zuenette,
döve ö tëu çê se spegia.
Amo a franchezza accetta
di grûzzi têu mainæ,
e-e belle popolann-e
di Fraighi e di Casciè.
Ti t’è cangiâ, Savunn-a,
mi pûre sun cangiou,
ma a mente no se scorda
l’aspetto do passou.
In ti tûtto me parla;
o me sôvegne a-o chêu,
co-i anni mæ ciû belli,
i zêughi da figgiêu,
I amixi mæ ciû cäi,
da primma zöventù,
i sêunni mæ de rêusa
c’âua no seunno ciû.
Te vêuggio ben e sacra
ti m’ë pe-i gran dôlori,
pe-i giörni de letizia,
pe-i morti Genitöri,
Che là ’n to triste Campo,
poco löntan da-o mâ,
m’aspetan in ta paxe,
che a vitta a no sa dâ.