Ms. Ricci 176/Bonna scorega e bon prinzipio d'anno a ro sig.

Poesie in lengua Zeneise de Giurian Rosso
Bonna scoréga e bon prinzipio d'anno a ro Sig.r.
Da-o ms. Ricci.176, Arch. Stor. do Comun de Zena, www.storiapatriagenova.it.
azonto quarche acenti: acento grave = vocale curta, acento aguçço = vocale longa, -où = dittongo

[p. 191r modifica]

Bonna scorega, e bon prinzipio d'anno a ro Sig.r


L'anno fassand'ancuoe l'urtimo passo
Decrepito, zeroù morendo manca,
Allegro de lasciá questo mondasso
Fa pompa sta mattin dra barba gianca,
E per croví ra qualité dra gente,
Ra terra vest'ancon mant'innosente.

E ro cé per mostrá quant'o gradisce
L'innosenza in ra terra sempre muoé,
Mentre l'ere, e ra terra o l'ingianchisce,
Cioeve in test'a zasch'un ra purité;
Ma se don dí cose n'oré dí lengua,
Ra purité, che presto se deslengua.

Ma l'anno appenna è morto, ch'o renasce
Cazend'o s'erze, e fa d'Anteo ra pruoeva,
Comm'o finisce in ro Confuoego o nasce,
Comme biscia a ro só fa pelle nuoeva,
E zirand'o prinzipia da ro fondo
Figgio a lé mesmo, e genitó fecondo.

Mi n'oeggio miga dí sto desbaratto,
Che comme l'anno è vegio inzovenisce,
Così fra nuoi gh'è quarche vegio matto
Ch'appointo comme l'anno o rimbabisce,
Mi n'oeggio dí che va e retorna l'anno,

[p. 191v modifica]


Mi n'oeggio dí che comme l'anno fa,
Dovereimo tra nuoi ni ciù ni men,
Lé vestio da innosente o se ne va,
E in nuoi l'impurité crescendo ven,
Questi conzetti no ri vuoeggio dí,
Perchè l'è roba da predicatoí.

Mi vuoeggio dí, carissimo patron,
Comme tra nuoi per fin costumme gh'è,
Per non lasciá scappá l'occasion
Ra vostra reverí, co a mé meité,
Ra qua vuoi l'atro giorno interpellassi,
Quando re belle veste ghe mandassi.

E dandove dell'Anno un bon prinzipio,
Hei da savei, ch'ho dito a quelle Damme,
Che quell'amigo vive sò manzipio,
Che s'o no mangia o morirà de famme.
Lantó non ve resposi perche vuoi
Oura vegghé che fasso sensa dí.

E perch'oura vegghé ch'in fin con ló
Per fare vegní humere, e pastose,
Non gh'è in somma de mi mezo meggió,
Perchè con mi ne fan dre respettose,
Che quello che ghe dixe Giurian,
O ghe ro fa da puoe toccá con man.

E che a ri amixi ro servixo fasso
Da amigo prest'e ben, comme se dè,
Ni m'ingarbuggio, comme quarch'homasso,

[p. 192r modifica]

E sò fá intrá l'oxello d'intra rè,
Ma con manera perch'ogn'un s'accorze,
Che con re Donne tutto stà in ro porze.

Dighe chì vuoi, che quest'è unna bonn'arte
Pia, utile, honesta, e veneranda,
E chi ben ra considera in sta parte,
Se fa cose ra lezze ne commanda,
Che l'ommo fa a ri atri in sto mesté,
Cos'o vorré che foise feto a lé.

E chi re porta comme van porté,
Dighe chì vuoi, che re cazette rosse,
Son re ciù belle cose chi se sé,
Ni temman tacche, e muôé no vegnan sosse,
Bast'a portare comm'ho dito ben,
Ni è sempre bon andá per Corniggen.

Oltre che mi per vuoi ben me ne tegno,
E nisciun se ne fasse maraveggia,
Perchè mi servo un hommo chi n'è degno,
E chi me rendereiva ra pareggia,
Che in questo mondo megio no gh'è atro,
Che fase ro servixo l'un con l'atro.

E per torná donde me son partio,
No manché d'attrová l'amigo nostro
Dighe ch'in tra ventresca l'ho servio,
E che ancora de ciù per amó vostro
O non ha, comme vuoi significhé,
Occasion de desborsá diné.

[p. 192v modifica]


Solo ch'a mi me pareré raxon,
Per puoei con gusto fasero fá pro,
Ch'o me mandasse quarche bon boccon,
Per donaro a ra Damma, che se no
Ho poira, che per premio dro sò merito,
Senza presente a l'haggie in tro preterito.