Ms. Marston 56/Mirachoro de messê san Berthomê apostoro

Manoscrito Marston 56, 1465
Mirachoro de messê san Berthomê apostoro
azonto maiuscole, pontezatua, tratin inte forme interrogative e diacrittichi (segondo a prononçia do XVIII sec. e e reggole do Prien do 1745; ecetto "ë" = æ, "ö" = œu);
lasciao a tirde in sciâ "n", in corscivo i atre ligatue, in apiçe e coreçioin posterioî; tra e parentexi quaddre e lettie da azonze, tra e tonde quelle da esponze;
[p. 83v modifica]
Mirachoro de messê san Berthomê apostoro

E' l'era um meistro, lo quâ fava ogni ano la festa de messê san Berthomê con grande devociom e reverencia. E seando um iorno questo a la prichaciom, lo demonio ge aparse in forma de una zovena, a la quâ questo incomenssà a goardâ e infiamàsse monto de questa consentando ello la invià a disnâ conseigo. E stagando cossì a la tora, lo demonio instigava monto questo d'amor. E deprezente messê san Berthomê fo zointo a la porta e demandà che per amô de messê san Berthomê che ello fosse abregao dentro da caza. La quâ cossa la dona non voreiva, e lo meistro, a reverencia de messê san Berthomê, ge mandà una limoxina, la quâ ello recuzava e disse: "Va e dine a lo meistro che ello me mande a dire[sic] quâ è la pu propia cossa chi sea in questo mondo." A lo quâ lo meistro respondando dixea che l'era lo rizo. E quella dona soè [p. 84r modifica]lo demonio respoze a lo maistro che non era, ma avanti e' l'era lo peccao, in lo quâ l'omo se contentava e nasseiva e viveiva. E lo pelegrin odando disse che bem era cossì, ma che la dona avea pu sotimenti respozo. E pöa la segonda vota o mandà a dî a lo maistro che o ge mandasse a dî in quâ lögo lo nostro Segnor Dee mostrà mao mirachullo in terra. E lo meistro respoze sum lo legno de la croxe, unde ello avea mostrao monte maravegoze cosse. E la dona, soè lo demonio, respoze che Dee avea mostra grande mirachullo in la testa de lo homo e de la femena, unde eram tante diverse figure non semegandose l'una a l'atra. E la tersa vota lo pelegrim mandà a lo maistro che o ge mandasse a dî quanto è lonzi lo cel da la terra. E lo maistro disse che questo o non lo savea, e la dona, soè lo demonio, respoze e disse: "E' vego bem che e' non posso pu stâ cocì, consoseacossachè questo passo e' l'o mezurao mi." E pöi e' fo constreito a manifestâ queste cosse. E dicte le parolle, lo demonio disparse com um grande furor, de che lo maistro ne romaze monto spaventao. E pöa o fè serchâ lo pelegrin e si non lo poè mai trovâ. Ma dapöa per vixiom messê san Berthomê ge maniffestà como ello era staito quello chi lo avea scanpao da lo demonio.