Li fioreti de messê san Francescho
cap. 42
da-o manoscrito Marston 56, f. 133r. - 156v., da libraja Beinecke de Yale, 1465;
clicca i asterischi pe di rafronti co-a verscion toscaña;
clicca o segno inta colonna de scinistra pe vixoalizâ a verscion toscaña a fronte

[p. 145v modifica]42.

La provincia de la Marcha d'Anchonna fo antigamenti ornâ de santi e perllati frai li quai, a modo de stelle inluminavam tuto lo mondo e seando ornao e inluminao l'Ordem de san Francescho con exeenp exenprij e con dotrine de monti boni frai. E inter li atri o ge fo um frai per nome apellato[sic] Lucido Antigo, lo qua fo veraxementi lucente de santitae e ardente per caritae divina; e lo qua avea una glorioza lengoa informâ da lo Sprito Santo, e questo con lo so prichâ fava fruti e miracori.

E fo um atro frai lo qua avea nome Bem-te-vögio de san Severim, e lo qua alchuna vota era levao in aire stagandoge per grande spacio stagando in oraciom in la selva; per lo qua miracoro, seando alaora frai Maseno parochiam, o lassà la parochia e fèsese frai Menô; e fo de tanta santitae, che o fè monti miracori in vita e in morte. E lo dito frai Bem-te-vögio, stagando a Trobonati* a goardâ e a servî um levrozo, e abiando comandamento da lo so perllato de partisse de lì e andâ in um atro lögo, lo qua era lonzi XV miga, e non vogiando lassâ quello levrozo, con grande frevô de caritae o lo preize e se lo misse in spalla e si lo portà in quello lögo, unde ello era mandao, lo qua lögo se piama Monte Savim*. La qua andâ fo si presta, che se o fosse staito una âgogia, o non avereiva possuo vorâ in cossì pocho tenpo: e questo fo divim miracoro in tuto quello paize.

O fo um atro frai ihamato[sic] per nome Pero da Montezello*, lo qua fo visto da frai Servodio de Uibin*, lo qua fo so goardiam in lo lögo veschao* d'Anchonna, e villo levao da terra e portao corporamenti V o VI brasse fin a lo Cruciffixo de la zexia, in lo[sic] qua o stava devotamenti in oraciom. E questo frai Pero zozunando una vota la quareizema de san Michê Archagaro[sic] con grande devociom, e lo derê di stagando in zexia in oraciom, o fo visto da um frai zovem, lo qua stava studiozamenti aschozo sote l'otâ per vei quarche ato de santitae, e stagando cossì o lo vi parllâ con san Michê, e le parolle che ge dixeiva san Michê sum queste: "Frai Poro[sic], tu ai fidellementi afatigao lo to corpo in monti modi; ve-te che te sum vegnuo a consorâ e ogni gracia che ti vöi dimello che la intrepeterò da Dee." Respoze frai Pero: "O santissimo Principo de le milicie selestiâ, fidellissimo de lo amô de lo divin, bono[sic] e pietozo protetô de le anime, e' te prego che ti demandi a Dee che o me perdone le mê peccae." Respoze san Michê: "Demanda atra gracia che questa ti l'averai lengeramenti". E frai Pero [p. 146r modifica]non demandando nissuna atra gracia, san Michê concluze: "Mi, per la fe e devociom che ti ai in mi, e' prechurerò questa gracia che ti me demandi e monte atre gracie". E conpio che avem le lor parolle, le quae duràm per um grande spacio, san Michê Archangero se partì e lassà frai Pero monto consorao.

A lozo de Xe.


A lo tenpo de questo frai Pero o fo frai Curao de Ofida, lo qua seando inseme in lo lögo de Forano de la custodia de Antiochia*, e lo dito frai Curao se ne ze um di a la selva per contenplâ Dee, e frai Pero ge ze prestamenti de derê per vei so che ge avegnisse. E vi che frai Curao se misse in oraciom a pregâ devotamenti la Vergem Maria e con grande pianti o ge dixea che a demandasse a lo so Figiör beneito questa gracia, che o ge consentisse in pocho de quella docessa de la qua centì Simion lo di de la Puriffichaciom quando e' l'ave in barsso[sic] Ihu. Xe. Sarvao beneito. E faita l'oraciom, la mizericordiozissima Maria si lo exaodì: e echa che la Renna de lo cel ge aparsse con lo so Figör beneito in barasso, con grandissima iharitë de lume; e acostandosse a frai Curao, si ge misse in brasso quello so beneito Figiör, lo qua recevandollo devotissimamemti[sic] e abrasandolo e baxandollo e acostandoselo a lo peto e se ge desfava tuto e era in divin amor e inestimaber alegressa. E frai Pero, lo qua stava aschozo, ge pareiva centî in l'anima soa grande docessa. E partandosse la Vergem Maria da frai Curao, e frai Curao* se partì e tornàsene pian asochè nissum non se ne acorzesse; e frai Pero* se ne tornà tuto alegro e ge disse: "O selito* grande ti ai avoto anchöi grande consolacioim"; disse frai Curao: "Frai Pero, che cossa è quello che ti me di?" Disse frai Pero: "E' so bem che la Vergem Maria con lo so Figör beneito te a anchöi vexitao." Alaora frai Curao, como quello chi dexirava de esse secreto in la gracia de Dee, sei ge pregà che o non lo dixesse a nissuna persona. E d'alora[sic] avanti o fo si grande amor inter lô doi, che e' pareivam um corpo e una anima. E lo dito frai Curao una vota in lo lögo de Sirollo, con le soe oracioin e' liberà una femena indemoniâ orando tuta la nöte [e] apariando a la soa maire; e la matin si fuzì per non esse trovao ni honorao da lo pövo.

A lozo e a gloria de messê Ihu. Xe. lo qua sea beneito in seculla secullorum. Amen