Lûnäio zeneize 1932/A çigâ

by Ore Leo

←I ratti mâcontenti

Lûnäio zeneize pe l'Anno bisesto 1932 de Ore Leo A çigâ

I mæ amixi sinceri→

A çigâ

Unn-a çigâ, noëllinn-a,
che appenn-a appenn-a a l'äiva misso e äe,
a voëiva ëse a reginn-a
de tûtta ûnn-a famiggia de çigae,
e in questa convinçion
a se dâva ûn gran tón,
persûasa che chi intende comandâ
o deve fâ do sciäto.
e o s'ha da fâ notâ
se o vœu riûscî, in sce tûtti a stâ de däto.

Unn-a formigöa, ûn ägno, ûn cardellin,
ch'ëan tûtti sò vexin,
voeïvan convinçïa che a l'ëa vana, egoista;
— ma sempre inûtilmente,
che anzi han finïo pe cazze in mala vista,
e a çigâ, straffottente,
de giorno in giorno, sempre ciû superba,
a continuava a criâ,
finchè, in agosto, co-o seccâ de l'erba,
a finì pe scciûppâ.

E comme sempre sola a l'ëa vissûa,
sprezzante, spenscierâ,
a l'è morta da sola, senza cûa....
nisciûn l'ha assotterâ.

Se vœggio mandâ a-a schœua o mæ Baccicin,
de ûnn-a cösa no posso fâne a meno,
che ghe devo accattâ tutte e mattin
ûn panettin a l'ûga de GALLENO.