Due brocche de viovetta/Nêutte de San Silvestro

Due brocche de viovetta de Carlo Malinverni
Nêutte de S. Silvestro
ed. www.liberliber.it 2010
[p. 17 modifica]
Nêutte de S. Silvestro

Mëzanêutte: bevemmo! – mi, attraverso
a-o corallo do vin, ammio se trêuvo,
mi poeta impenitente, ûn bello verso
pe l'anno nêuvo.

Demmo in sce tûtto, zù, ûnn-a man de gianco,
e a-o tempo chi é passôu dimmoghe addio;
vortemose, indoentæ, in sce l'atro fianco...
e l'é finio.

Lastime, malûmoî, ragge, beziggi,
lägrime, doî de chêu, troin, lampi, sæte,
comme a rûmenta, passan pe i coniggi....
son cöse andæte.

No gh'é palasso, o casa de caroggio
che no gh'agge a çenetta pronta: - l'öa
chi passa e l'öa chi ven, con sto borboggio,
a ne demöa.

Co-a roba de bordatto o de vellûo,
co-a giacca de frûstannio o co-a marscinn-a
se pensa (intanto ven l'öa do stramûo)
tûtti ä cuxinn-a.

[p. 18 modifica]

Sentî che fô?... sentî che ramaddan?...
Pä che o mondo o no sacce atro che rie;
e che e smorfie do poveo sensa pan,
seggian ... lûçie.

Ma o poveo chi non ha casa ni teito,
e o sente, (lê chi ha famme!) sta caladda,
doman mattin, forse, o troviemo cheito
morto, pe-a stradda.

Ebben?... se cianze?... e cose gh'é ?... a redimme
l'ommo che söfre, che ha freido, che bägia,
ghe pensa... Mi no çerto co-e mæ rimme
davanti ä toagia.

Ma co-a lägrima cheita dentro a-o gotto,
e cö scingûlto chi ne særa a göa,
pe ûn nêuvo mâ, con brasse de zoenotto,
mettemmo a prua.

Pe ûn nêuvo mâ chi porte a ûn nêuvo mondo
va, poveo gosso, drito, sensa temme:
vento in poppa e bonassa! – e chi va a fondo?...
Forsa co-e remme!...