Cava in to remoin 1930/L'INFERNO
| ←A ûn vëgio pin solitaïo | In to remoin de L'inferno |
Giornâ de Sô→ |
L'INFERNO
A-o mezo dö cammin da nostra vitta
l'é brûtto aveî e stacche senza ûn scûo;
senza palanche, amixi, o no se pitta[1]
e andâ a dormi zazzûîn o l'é ben dûo.[2]
Se gïa e se regïa drento dö letto,
mentre ö pançin o lìtiga co-a schenn-a,
e a böcca, maedûcâ, pe fa ûn scherzetto,
se slarga in to bägiâ da perde a goenn-a.[3]
Inûtile çerca de fâla taxe,
e e lèrfe ben serrâ perchê a no bägie;[4]
convegne aveî paziensa e in santa paxe
vedde a famme côrrî lungo de mûagie
Dante a Ugolin g'ha daeto ûn arçivesco
da rezûggiâ famelico in eterno;
a mi bastiae 'na micca de pan fresco
pe poeî sciortî de butto da 'st'inferno.
Con 'sti stiamenti a mensonâ ö pan fresco
ingordo me creddieî, e son pentìo
ciû ûmio me faiö de san Françesco,
dixendo che o siae bon anche stallìo[5].