Poexie zeneixi do Feliçe Santi/L’amô
| ←Sovia unn-a tomba | Poexie zeneixi de L’amô |
Ah! se me fise dæto....→ |
| Zena, Derelitti, 1940 transcriçion diplomattica (no l'é dito che-a grafia a no segge quella do curatô de st'ediçion postuma, ciutosto che quella de l'aotô) |
L’amô, bella Ninin, comme Protêo,
O se fà dôçe e brûsco, bello e brûtto.
O contâ de böxîe, o dîxe o vëo,
O s’infîa, o se mesccia dapertûtto.
O lè ûn bambin de gaibo, ûnn-a delizia;
O te liscia, o te chæsa, o te fà fèsta,
Un battôzo, ûn sfacciôu, pin de malizia,
Ch’o se dà l’aja de persônn-a önèsta.
S’o te piggia de mira, semmo lèsti!...
O te ravaxia o chêu, pé arvîse a breccia,
C’ûn mûggio de regîi e de pretèsti...
Pöi, cianin, ä cheita, o slansa a freccia!...
L’amô, de tûtto e tûtti o lè o sospîo;
O lé tormento e paxe missi in goæra;
O lè o conförto, a pûnizion de Dio.....
O fà mette in zenogge tûtta a tæra!...
Lê, o te parla co-i ciöcchi da campann-a
Ch’a s’allamenta in sciô vegnî da seja;
Co-a voxe d’o mainâ chi s’allontann-a
In t’ûnn-a barca ch’a l’ha misso a veia.
O lè in ta lûxe, colôrâ d’argento,
Che manda a lûnn-a chi se spëgia in mâ;
O lè in te stelle che, ne-o firmamento,
A milioni, se veddan parpellâ.
O lè in te piante, i fiöri profûmæ;
In ti nîi di öxelli, in ti sö canti;
In te stisse de rozâ, da o sô cangiæ
In perle de l’öriente e de diamanti.
L’amô, Ninin, o lè l’etèrna vitta!
Lê o te dà giöie, lê o te fà sovrana;
Lê o te rende meschinn-a e derelitta
E, lê, o governa tûtta a razza ûmana!
O fabbrica di poeti e di dementi;
O dà l’inzegno, a penna a l’ignorante...
Tanto, Ninin, che mi — çerti momenti —
M’illuddo de fâ versci... comme Dante!...