Piaggio M. - Poesie 1846/Esopo Zeneize/A Passoa e so Figgia
| ←L'Agno e o Cocchetto | Esopo Zeneize de A Passoa e so Figgia |
L'Aze e o Can→ |
FOA LXVII.
Dixeiva ûn giorno - ûnn-a Passoetta
A ûnn-a so figgia - che zà grandetta
A voeiva andâ - pe-i boschi a giâ:
Ti veddi, caa, - quelli bastoîn
Spuntâ da-e fêuggie - de quelli Armoîn,
No te ghe stâ - mai sciù a pösâ;
Son missi apposta - per tesce inganni,
Conoscio i ommi - che l’è tanti anni
Che ne fan guæra - per l'aja e in tæra
Co-a puvee e o visco - per ammazzâne,
Co-a ræ e i recciammi - pe imprexonâne:
Se ti gh’andiæ - ti ghe restiæ.
A figgia incangio - de stâ a sentî
Quanto so Moæ - gh’andava a dî,
A se ne rieiva, - fra lê a dixeiva:
« A l’è chi sempre - co-e so cansoîn!...
« Cose pêu fâme - quelli bastoîn? ..
« Ghe vêuggio andâ - giûsto a pittâ! »
Appenn-a a vedde - a moæ vortâse
A piggia ûn sghêuo - e va a pösâse
Sorve i rammoîn - de visco pin;
A ghe restò - pe-i pê appiccâ,
A voeiva, allôa - pentïa, scappâ,
Ma a streppellòn - e l’ammassòn.
Figgie cäe, no ve scordæ,
I arregordi d’ûnn-a Moæ,
Perchè a parla pe esperienza,
E a vêu sempre o vostro ben;
Chi è testardo, e n’ha prûdenza,
Ecco cose gh’interven.
