XIII.
Et ait illis: Quid vultis mihi dare, et ego vo-
bis eum tradam? At illi constituerunt ei triginta
argenteos.
S. Matteo, xxvi, 15.
I se feno ’mprumete ’n gran segreto
Ch’i n’aveai ito gnente con nissun;
Poi i ghe feno portae n’autro cicheto,
E i deno n’ocià ’n zio, se quarchedun
Stasse a sentili, e visto tuto queto,
I comensono a dighe en po’ pe’ un
Che se saai tratà de fae ’n corpeto
Propio daveo de queli numeo un;
Ch’i ne miavo aa spesa che ghe fusse,
Che ’n serti afai miaghe ne conven.
E i ghe conteno ’r con, o ron e ’r busse.
- A vedeemo! i fè Giuda Scarioto;
Quant’a me dè? - Trenta palanche. - Eben,
Feve vede stanote ’n po’ tardioto.