 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
CAP. XVII.
67
custòu ün ommu, e u se gh’è cacciòu davanti in zenugge dixendu: Segnû, aggi pietæ de mæ figgiu, perchè u l’è lünaticu e u soffre multu; perchè spessu u cazze in tu feugu, e spessu in te l’ægua.
15 E l’ho prezentòu а i to discepuli, e nu l’han pusciüu guarî.
16 Ma Gesü rispundendu u l’ha ditu: о genia incredula e perversa, e fin a quandu sô cun vuì? e fin a quandu ve suppurtiò? Purtæmelu chì.
17 E Gesü u l’ha criòu a u demoniu, e u l’è sciurtìu feuа da u figgieu, e da quellu mumentu u l’è guarìu.
18 Allùa i discepuli se sun accustæ in disparte a Gesü e g’han ditu: perchè nuì nun emmu pusciüu scacciâlu?
19 Gesü u g’ha rispostu: pe a vostra incredülitæ; perchè in veitæ ve diggu che se avieì fede quantu ünha granha de senapa, dieì a questu munte: de chì passa là, e u passià; e ninte ve sâ d’impuscibile.
20 Ma questa razza a nu se scaccia che per mezu dell’orasiun e du zazün.
21 Е mentre stavan ne a Galilea Gesü u g’ha ditu: u Figgiu dell’ommu u deve ese dætu nê muen di ommi;
22 E l’ammassiàn, e u tersu giurnu u resciüscitià. Е sun restæ multu affliti.
