Per fase un atra votta pegorá,
O se contentereiva stá così,
Ogn'atra mandra o lasciereiva andá,
Ve ro diggo Signora, e ro sò mi,
Che pastura meggió non se può dá,
Ne più si vanti il Celebrato Imetto
Di gregge più fecondo, e più perfetto.

11
Mi lezo dri Poeti in tre verdinne,
Che Giove pe arobá unna bella figgia
Miegio assé ro Roman con re Sabinne,
Fetos'un Toro, o se l'andasse a piggia,
In queste vostre o vègne chì vexinne
Campagne, per stá ben ra bonna liggia,
Dov'ogni suo desio fecer contento
Le biade d'oro, ed il ruscel d'argento.

12
Sciù quest'herbette così deliché
O destendeiva ro pané de scioí,
O ghe sciallava tanto ben che muoé,
E muoé da queste o non saveiva uscí,
O dixeiva: sei sempre bentorné
Herbette care, ghe vuoeggio morí.
Sotto d'un Toro sol per voi mi celo
Nè curo star più regnator in cielo.

13
Chì, se voggiemmo dira s[c]cetta, e netta,
Pá che dixesse Giove un desbaratto,
Ma lé chi conosceiva quest'herbetta
Quanto ch'a foise bonna, o ne fu matto,