A ra Signora Nicoletta Grimada
Mandandoghe unna cagnetta racconsá perchè o ghe l'accommodasse miegio


Lustrissima Patronna,
Eccave ra cagnetta,
Che quello viegio de Pellisaria,
Chi ve l'haveiva a ra refosa impia,
Non gh'ha sapuo lasciá ra pelle intrega,
Mentre che da mincioin
Quello bon meistro, e ri suoe doi garzoin,
Con tanti suoe retaggi de buttega,
Ch'o ve gh'ha caccioù drento, o n'ha sapuo
Questo testa d'imbuo,
Mentre ra stoppa drento o ghe ficcava,
Fá ben re cose comme besuoegnava;
Ma ro viso de fava,
Fetogh'insciá ra pelle, o ve gh'haveiva,
Bastandoghe d'attender'a stivá,
Si che apponto o pareiva
Ro voto pin de stoppa a Coroná.
Gh[']è puoescia un atro má,
Che sto meistro desconsa,
Lavorandoghe a scarso,
Ra pelle o v'ha inciastrou de cert'acconza,
Che se n'accorzeremmo questo Marzo.
Gh'uscirà fuoe re camore in tra pelle
Che gh'oran roziggiá fin re parpelle.
Ma quest'è puoe de quelle,
O questa si che bagna,