Houra senza soggetti,
Vegnimmo a ri defetti,
Ri que pe quanto pá
Se porren sopportá.
Quest'è unna Donna soda da gauggio,
Ma ri cadi l'afferran la de Luggio,
L'è sanna comm'un corno, ma da puoe,
S'a stà zazunna, ghe ne va ro cuoe,
E assì de quand'in quando, non sò comme,
A patisce d'un má, chi n'ha de nomme.

Ma tutta ra rovinna
Consiste puoescia, che l'è un po beghinna,
E a va spess'a piggiá per devotion
A re cinque capelle ro perdon,
A l'usa con ri Fratti intelligenza,
Per fase tegní netta ra conscienza.
Ma son d'opinion,
Se ben ro conto fasso
Ch'a no farà ciù in ato, ni ciù in basso
In matteria d'uscí fuoera de cà,
O de tegní ra testa a ra buttega;
Se ra piggié con vuoi, comm'a ve prega,
De quanto sò patronna in fin vorrá.

E se puoe vuoe savei Vosignoria
Ra caosa, pe ra qua l'han mandá via,
Si ben ch'a no se saccie, lé se pensa,
Ve ra diggo de botto,
O l'è ch'unna giorná d'in tra despensa
A guastà ro pegollo a un bergamotto,
E così per sta rolla discorrendo,