11
Per un Lixandro imitató veraxo
Dri suoe Maggioi, che fuoin de le menoí,
Per lé, che primma de regná a Paraxo,
O regnava in ro cuoe de tutti vuoi,
Onde ro Cé chi no fa ninte a caxo,
A ri besuoegni alluoega ri favoí,
Dopp'haveiro creoù d'imperio degno
Oura per ben commun ghe dà ro regno.

12
Regno in ro quá l'antigo onó retorna,
E rè si degno in pristino ro mette,
So che per sò virtù veggo che torna,
Un di ra Traccia Lunna a sottomette,
E mentre un manto rosso oura l'adorna
Ro secolo dell'oro, o ve promette,
Comme portand'un bello giorno ancora
Ro só ven rosso, e puoe ro mond'indora.

13
E se lasciù ro gran Pianeta eterno,
Ch'oura mostr'in barcon l'arba sò figgia,
Con giusta Norma d'un vorrei superno
Dà luxe a tutti, e da nisciun ra piggia,
Questo gran só con ottimo governo
Lumme e sprendó de così gran famiggia.
Ma tè mi assì son nescio, se me penso
Cresce a un só luxe, e mesurá l'immenso.

14
Così disse ra fama; e in quell'instante
Stanca in dí ben no satia sparì via,
Onde mi veggo, si n'oré dí tante,
Ch'a dí che ro só luxe l'è pazzia.