Vuôi azenoin speggieve, e veim'in osse,
Dí pu ohibò cos'elo muoé vegnuo.


A ro Sig.r Giurian Rossi pe ro testamto dell'Aze. Sonetto de Gio: Giacomo Cavallo


Sció Giurian, ch'humó per cortesia
È muoé ro vostro a mette in tanto posto
In ro Parnaso un aze, ch'è l'opposto
Dro decoro d'Appollo a drita via?

Un aze, con perdon dra compagnia,
Chi n'è bon ni per lesso, ne pe rosto?
V'intendo; per fá vei per contraposto
L'eccellentia dra vostra Poesia.

Quando, la in casa dro Sigr Fransesco,
In Sestri, a tora, a ro bon pro ve fasse,
Fè ra conzon dell'aze tanto tresto,

Ve zuro affè, se me rompì re brasse,
Dissi tra mi: Cavallo ti sté fresco,
Quest'aze chì, t'oe fá portá re strasse.

Osciù tanto ve fasse;
Confessando ta gruoeria tutta soa,
Ve mando sto sonetto con ra coa.

Perchè restemmo a doa