Così tra l'E, e tra l'F,
Vá poco che mi picche,
Che ra musa de mi se ne fa beffe;
Così vuoe ra fortunna,
Che così in ere tra ro só, e ra lunna
M'attruoevo ro servello a má partio,
Beneito sé ra crava, e ro mario.

6
Ma za che per desgratia
De mesciase con mie
Ra Musa è presto satia,
Finirò ra canzon per fave rie.
Dirò che me stupiscio,
Perchè quest'union non ra capiscio;
Ch'animá comme questo in bonna fe',
Non è mai steto in l'arca de Noè.

7
Anzi son de parei,
Quando ro Patriarca
Stentava a tutto puoei
De conservá ra spetie d'intre l'arca,
Bastoù quest'haveré
Per doi, ni o ra lasciava per diné,
Ghe saré parso per ciù breve via
Puoei megio fá doi corpi co unna pria.

8
Chì ro martin, ra crava
Son tutti un tutt'insemme,
Chì son tutt'unna fava
Conzointe fra de ló re part'estremme,