Per nisciun verso ghe vorrei dá danno,
Ma rustica progenies no l'intende;
Si che in restreito lié s'è passoù má;
Ma se l'è un'aze che ghe posso fá?
Da puoescia fuo de lié
Non posso manco stá sciù so moggié,
Ch'a v'ha feto così de murasson
Vegní ra stissa senz'occasion;
Ma per sò conto non me piggio tedio,
Perchè mi sò, che vuoi
Porté sempre con vuoi
Da trovaghe ra stiva, e ro remedio,
E in ta conformité ni ciù ni manco
Veggo ben, che per l'uga e pe re fighe
Vuôi gh'andassi a ra vitta pe offerighe,
S'a ve ne dava un s[c]cianco,
Che vuoi vorreivi per no andá in ere
Daghe in man atretanto chi ro vuoere,
Ma se queste zabette
N'han de giudizio chi no ghe ro mette,
Non gh[']è atro verso solo fito fito
Intraghe pe ro verso, che v'ho dito;
Oltre che puoé, per quanto posso vei,
Comme vuoi me scrivei,
Vuôi no mancassi, per significaghe,
Che non oe mancá forma de mostraghe;
Onde per questo mi chì sciù doi pé,
Perchè mi sò, ch'a questa Donna chì,
Non ghe manca ra forma ancora a lié
Ve mett'oura denanti, che da puoe