O m'ha ciera che mi posse dí aora,
Comme l'amante de Madonna Laora,
O passi sparsi, o brighe fatt'in darno.
Se me ghe mandé ciù quello furbaccio,
Vuoeggio dí giusto comm'in tro Boccaccio,
Costui non mand'a me, che manda ad Arno.

Oh Diavo elan cose?
Quest'è bella, che vuoi
Avant'heri me dí,
Che besuoegna ch'a pose,
Ch'a n'è anco feta, che ra lascie fá
Fra tanto vuoi me l'attendei a desfá?
Feve cannonizá
Admodum reverendo,
Perchè quest'è un miracoro stupendo;
Quest'è unna cosa, che non è muoé steta
Desfá unna cosa avanti ch'a sé feta.

Ma sé sciù pe ra fin comme se vuoeggie,
Per vostr'amó doppo l'umidité
Ra botte s'impe de ventosité,
E a Giurian meschin ghe ven re duoeggie

Perchè fra pochi di, quest'è segura,
Vuoi, con questo fiasco descorteise
Vorrei d'in tra mé botte, a re mé speise,
Prová che datur vacuum in natura.

Quando v'ho dito mi, poffá ro mondo