 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
.jpg)
In mezu a sta fulla de straçuin e de despiæ, passava de tant’in tantu de caroççe scignurile cun drentu o quarche vurpe, o quarche Berta, o quarche ôxelaççu de rapiña.
— E u Canpu di miacui und’u l’é? — dumandò u Pinocchiu.
— U l’é chì a duî passi. —
Ditu fætu, traversòn a çittæ e, sciurtii föa da-e miage, s’afermòn inte ün canpu sulitaiu che sciü per zü, u sümeggiava a tütti i atri canpi.
— To-u chì che semm’arivæ — disse a Vurpe o-u mariunettu — Oua chiñite zü a tæra, scava cu-e muen ün pertüxin intu canpu e mettighe drentu e munæe d’ôu. —
U Pinocchiu u l’ôbedì. U scavò u pertüzu e u ghe misse e quattru munæe d’ôu che gh’ea arestòu: e doppu u cruvì turna u pertüzu c’ün pô de tæra.
— Oua — disse a Vurpe — vanni o-u bêu chì vexin, piggia ‘na seggia d’ægua e bagna u terren unde t’hæ semenòu. —
