 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
— Cose vuei da mi? — sbragiò u Pinocchiu, driçanduse tüttu spaventòu insci-u lettu.
— Semmu vegnüi a piggiâte — rispuze u cuniggiu ciü grossu.
— A piggiâme?... Ma mi nu sun ancun mortu!
— Nu ancun: ma t’aresta pochi menüti de vitta, avendu ti refiòu de beje a mêxiña ch’a t’aviæ guaju da-a freve!…
.jpg)
— O Fue’ caa, o Fuiña mæ, — cumençò alua a criâ u mariunettu, dæme sübbitu quellu gottu. Fæ fitu, pe caitæ, perché mi nu vöggiu muî, nu... nu vöggiu muî. —
E piggiòu u gottu cun tütte due e muen, u-u vüò inte ‘n sciou.
— Paçiença! — disse i cuniggi — Pe sta votta emmu fætu u viægiu a dezöviu. — E missuse turna a cascetta da mortu insce-e spalle, sciurtin da-a stançia barbutandu e mugugnandu fra-i denti.
