 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
A questu puntu se sentì inta stançia ün sun sufucòu de centi e de sangiütti. Figüæve cumme gh’arestò tütti quande, sulevòu in pitin i lençö, s’acorsan che quellu ch’u cianzeiva e u sangiütava u l’ea u Pinocchiu.
— Quando-u mortu u cianze, l’é segnu ch’u l’é in via de guaixun — disse sulennemente u Crôu.
— Me dö de cuntradî u mæ illüstre amigu e culega, — suzunse a Sbrazzua — ma pe mi, quando-u mortu u cianze, l’é segnu che ghe despiaxe de muî. —
.jpg)
