 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
L’ôstàja du «Gànbou Russu».
Camiña camiña camiña, a-a fin, insci-u fâ da
seja, arivòn stanchi morti a l’ôstaja du Ganbou
Russu.
— Afermemmuse ‘n pô chì, — disse l’Urpe — tantu pe mangiâ ün buccun e pe pôsâse quarche ua. A mezanötte poi partiemu turna, pe ese duman a l’arba intu Canpu di Miâcui. —
Intræ inte l’ôstàja, se missan tütti trei a toa, ma nisciün de liatri u gh’aiva famme.
U povou Gattu, sentinduse gravemente indispostu de stömmagu, u nu pue’ mangiâ atru che trenteçinque tregge cu-a sarsa de tumata e quattru purçiuin de trippa a-a parmexaña; e scicumme a trippa a nu ghe paiva cundia assæ, u l’andò ancun a dumandâ træ votte u bitiru e u furmaggiu grattòu!
A Vurpe a l’aviæ spelinçigòu vuentea quarcosa lê ascì, ma scicumme cho-u megu u gh’aiva urdinòu ‘na grandìscima dieta, alua a duve’ acuntentâse suu che de ‘na levre in agruduçe cun ün cunturnu leggiu leggiu de pullastre ingrasciæ e de galletti de primmu cantu. Doppu a levre a se fe’ purtâ pe turnagüstu ün asciurtimentin de rafataggi de pernixe, de sterne, de cuniggi, de rænette, de grigue e d’üga paradiza; e dapö a nu vosse nint’atru. A gh’aiva mai tanta anguscia po-u mangiâ, diva lê, ch’a nu pueiva acustâse ninte a-a bucca.
