 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
— U l’é u Pinocchiu, u l’é u Pinocchiu! — cria in côu tütti i mariunetti sciurtindu a sati föa da-e quinte. — U l’é u Pinocchiu! U l’é u nostru fræ Pinocchiu! Eviva u Pinocchiu!...
— Pinocchiu, vegni chì sciü da mi! — cria l’Arlichin — vegni a cacciâte d’inte braççe di tö fræ de legnu! —
A questu amuuzu inviu, u Pinocchiu u fa ün buttu, e d’in fundu da platea u va inti posti distinti; doppu cu-in atru satu da-i posti distinti u munta insci-a testa du direttû d’orchestra, e de li u schitta insci-u parcuscennicu.
L’é inpuscibile figüâse i abraççamenti, e schiçæ de collu, i spelinçiguin de l’amiciççia e-e çüccæ da vea e scinçea fraternitæ cho-u Pinocchiu u riçevette tramezu a tantu asberüfâ da-i attuî e da-e attriçe de quella cunpagnia dramatticu-vegetale.
.jpg)
Stu spetacculu u l’ea cumuvente, ninte da dî: ma u pübbricu da platea, vedendu chi-a cumeddia a nu
