da-a testa a-i pê, cumme s’u fuise ‘n vazu de gjagniu passu.
U turnò a ca’ bagnòu cumme ‘n pullin e sfinîu da-a stancheçça e da-a famme: e scicumme u nu gh’aiva ciü a força d’arezise in pê, u s’assettò, pôsandu i pê scui e inberniççæ surve ‘na câdêa piña de braxa açeiza.
E li u s’adurmì; e intu durmî, i pê, ch’ean de legnu, ghe piggiòn fögu, e adaxu adaxu se ghe carbunizòn e végnan çennie.
E u Pinocchiu u cuntinuava a durmî e a runfâ, cumme se i so pê fuisan quelli de ‘n atru. Finalmente insci-u fâ du giurnu u s’adesciò, percose quarchedün u l’aiva piccòu a-a porta.
— Chi gh’é? — u dumandò bâgiandu e frettanduse i öggi.
— Sun mi! — rispuze ‘na vuxe.
Quella vuxe a l’ea a vuxe du Geppettu.