nu m’atruviæ a muî de famme. Oh che brütta moutia a l’é a famme!... —

E scicumme a pança a cuntinuava a mugugnâ ciü che mai, e lê u nu saveiva cumme fâ pe quêtâla, u pensò de sciurtî de caza e de fâ ‘na scapadda o-u paizettu vexin, inta spiança d’atruvâ quarche persuñe caitative che ghe fessan a limoxina de ‘n pô de pan.