 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
— Povou meistru!... — replicò l’atru scrullandu a testa — O-u so ben ch’u m’aiva in gritta e ch’u se demuava delungu a calünniâme; ma mi sun generuzu e ghe perduñu!
— Annima grande! — disse u Pinocchiu, abraçandu amuuzamente l’amigu e dandughe ün baxu in mezu a-i öggi.
Intantu l’ea za çinque meixi che düava sta bella côcagna de demuâse e divertîse de giurnæ intreghe, sença mai vedde in faccia ün libbru, ni ‘na scöa; quande ‘na matin u Pinocchiu, adescianduse, u l’ebbe, cumme se sole dî, ‘na gran brütta surpreiza ch’a ghe misse proppiu a lüña inbosa.
.jpg)
