 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
E cu-in buttu, u muntò a cavallun insce-e stanghe.
— E ti, mæ amû, — u disse l’ômettu gjanduse tüttu squæxi o-u Pinocchiu — cose t’intendi de fâ? Ti vegni cun niatri o ti resti?...
— Mi restu — rispuze u Pinocchiu — Mi vöggiu turnâmene a caza mæ: vöggiu stüdiâ e vöggiu fâme ônû a-a scöa, cumme fa tütti i figgiö cumme se de’.
— Bun pru te faççe!
— Pinocchiu! — disse alua u Muchettu — Damm’ament’a mie: vegni cun niatri e staiemu alegri!
— Nu, nu, nu!
— Vegni cun niatri e staiemu allegri — criò quattru vuxe de drent’o-u caru.
— Vegni cun niatri e staiemu allegri — sbragiò tütte insemme ün çentanâ de vuxe.
— E se vegnu cun viatri, cos’a diâ a mæ buña Fue’? — disse u mariunettu ch’u cumençava a intenerîse e a cürlâ ‘ntu mannegu.
— Nu stât’a fasciâ a testa cun tante malincunie. Pensa ch’anemmu inte ‘n paize unde saiemu padruin de fâ burdællu da-a matin a-a seja! —
U Pinocchiu u nu rispuze: ma u fe’ ün suspiu: dapö u fe’ ‘n atru suspiu: dapö ün terçu suspiu: a-a fin u disse:
— Fæme ün pô de postu: vöggiu vegnî mi ascì!...
— I posti en tütti pin; — replicò l’ômettu — ma pe mustrâte quante ti me güsti, possu lasciâte u mæ postu in scerpa...
