 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
Inte pocu ciü de ‘n’ua, tütti i so amixi fün invitæ. Çerti açettòn sübbitu e de gran cö: atri, da prinçippiu, se feççan ün pô pregâ: ma quande seppan che i panetti da açüppâ intu cafe’ e læte saievan stæti sparmæ de bitiru insci-u de föa ascì, finìn tütti cu-u dî: «Vegniemu niatri ascì, pe fâte piaxei».
Oua bezögna savei cho-u Pinocchiu, tra i sö amixi e cunpagni de scöa, u ghe n’aiva ün predilettu e cariscimu, ch’u se ciammava de numme Rumêu: ma tütti o-u ciammavan cu-u numiagiu de Muchettu, pe via du so fixichin sciütu, seccu e stiggiu tal’e quale cummo-u muchettu növu de ’n lümin da nötte.
U Muchettu u l’ea u gardettu ciü desvügiòu e ciü birichin de tütta a scöa: ma u Pinocchiu u ghe vueiva 'n gran ben. Defæti u l’andò sübbitu a çercâlu a caza, pe inviâlu a-a culaçiun, e u nu-u truvò: u turnò ‘na segunda votta e u Muchettu u nu gh’ea: u turnò ‘na terça votta e u feççe a stradda a dezöviu.
Unde pueilu ripescâ? Çerca de chì, çerca de la, finarmente u-u vidde ascuzu sutto-u portegu de ‘na caza de manenti.
— Cose l’é che ti fæ li cuscì? — ghe dumandò u Pinocchiu, avexinanduseghe.
— Aspetu a mezanötte, pe partî...
— Dunde ti væ?
— Luntan, luntan, luntan!
— E mi che sun vegnüu a çercâte a caza træ votte!...
— Cose ti vueivi da mie?
