 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
U Pinocchiu invece de vegnî ün figgiö u parte
d’arescuzu cu-u so amigu Mucchettu
po-u «Pàize de demûe.»
Cumme l’é natürale u Pinocchiu u dumandò
sübbitu a-a Fue’ u permissu d’anâ in gîu pi-a çittæ
a fâ i invii: e a Fue’ a ghe disse:
— Vanni püre a inviâ i tö cunpagni pi-a culaçiun de duman: ma aregordite de turnâ a caza primma che faççe nötte. T’hæ acapiu?
— Fra ‘n’ua prumettu de ese bell’e riturnòu — replicò u mariunettu.
— ‘Mia, Pinocchiu! I figgiö fan fitu a prumette; ma e ciü votte, fan tardi a mantegnî.
— Ma mi nu sun cumme i atri: mi, quande diggu ‘na cosa a mantegnu.
— Vediemu. Ma se ti duvesci dizubedî, tantu pezu pe ti.
— Perché?
— Perché i figgiö che nu dan amente a-i cunseggi de chi ne sà ciü che lû, van senpre incuntra a quarche desgraççia.
— E mi l’ho pruvòu! — disse u Pinocchiu — ma oua nu ghe cazzu ciüe.
— Vediemu se ti dixi u vêu. —
Sença azunze atre parolle, u mariunettu u saiò a buña Fue’, ch’a l’ea pe lê ‘na specce de muæ, e cantandu e ballandu, u sciurtì föa da-a porta de caza.
