 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
— Oh! sun stüffu de fâ senpre u mariunettu! — criò u Pinocchiu, danduse ‘n scôpelottu — Saieiva l’ua che mi ascì vegnisse ‘n ommu...
— E ti-u vegniæ, se ti to-u saviæ meitâ...
— Davei? E cose possu fâ pe meitâmiou?
— ‘Na cosa façiliscima: pigiâ l’àndiu a ese ‘n figgiö cumme se de’.
— E se mai che nu-u sun!
— Tütt’atru! I figgiö savi sun ôbedienti, e ti invece...
— E mi nu ôbedìsciu mai.
— I figgiö sâvi piggian amû o-u stüddiu e o-u travaggiu, e ti...
— E mi invece faççu u pelandrun e staggu a torçiu tüttu l’annu.
— I figgiö sâi dixan senpre a veitæ...
— E mi senpre e bôxîe.
— I figgiö sâi van vuentea a-a scöa...
— E a mi a scöa a me fa vegnî i duî de pança. Ma da ancö in avanti vöggiu cangiâ vitta.
— Ti mo-u prumetti?
— O-u prumettu. Vöggiu vegnî ün figgiö cumme se de’ e vöggiu ese a cunsulaçiun du mæ povou puæ... Dund’u saiâ u mæ povou puæ a quest’ua?
— Nu-u sò.
— Gh’aviô mai a furtüña de pueilu turna vedde e abraççâ?
— Creddu de sci: ançi ne sun següa. —
A questa risposta a fü tanta e tâ a cuntenteçça du Pinocchiu, ch’u piggiò e muen da Fue’ e u cumençò a baxâghie cun tanta füga ch’u paiva quæxi föa de
