 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
U Pinocchiu u l’ariva a l’izua di «Avie indüstriuze» e u
ritröva a Fue’.
U Pinocchiu, animòu da-a spiança d’arivâ in
tenpu a dâ agiüttu o-u so povou puæ, u nüò tütta a
nötte.
E che oribbile nutuaña a fü quella! Ægua, gragnöa, truin da fâ spaventu e cun çerti lanpi che paiva de giurnu.
Insci-u fâ da matin, gh’ariêscì de vedde pocu distante üna lunga striscia de tæra. A l’ea ‘n’izua ‘n mezu o-u mâ.
Alua u fe’ de tüttu pe razunze quella riva, ma l’ea inüttile. I mouxi scurinduse l’ün l’atru e acavallanduse so-u sballuttuavan tra de liatri, cumme s’u fuise stætu ‘na büsca o ‘na paggetta. A-a fin, e pe so buña furtüña, arivò ‘n’unda mai tantu preputente e inpetuza, ch’a l’asbriò de peizu insce l’æña da ciazza.
U curpu u fü cuscì forte che, sbattendu in tæra, ghe scruscì tütte e custigiöe e tütte e zuntüe; ma u se cunsulò sübbitu cun dî:
— Anche stavotta l’ho scanpâ bella! —
Intantu ciancianin u çê u s’asccei, u sû u s'aprezentò in tüttu u so sprendû e u mâ u végne carmiscimu e bun cumm’öiu.
Alua u mariunettu u desteize i sö panni o-u sû pe sciügâli e u se misse a ‘miâ de ça e de la se pe caxu u l’avesse pusciüu avistâ insce quell’inmensa ciaña d’ægua ‘na barchettiña cu-in omin drentu.
