gh’arenbò adossu ün grossu magö a möu de puntellu.

E dapö u cumençò a baiâ; e baiandu proppiu cumme s’u fuise ün can da guardia, u fava cu-a vuxe: bu-bu-bu-bu.

A quellu baiâ, u paizan u sâtò d’in lettu e, pigiòu u scciöppu e avançanduse o-u barcun, u dumandò:

— E cose gh’ælu?

— Gh’é i laddri! — rispuze u Pinocchiu.

— E duv’ælan?

— Intu pullâ.

— Oua chiñu. —

E defæti, int’ün amen, u paizan u chinò: u l’intrò de runça intu pullâ e, dopp’avei aciappòu e seròu inte ‘n saccu i quattru fuin, u ghe disse in tun de vea cuntenteçça: