 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
22
stætu fedele u l’é missu in libertæ.
E l’ea za ciü che due ue ch’u si-a durmiva de
güstu, quande versu a mezanötte u fü adesciòu da
‘n cicciuezu e da ‘n pissi-pissi de vuxiñe strannie
che ghe parse de sentî ‘nte l’æa. Missu föa a punta du nazu do-u pertüzu du
cazottu, u vidde riünie a cunseggiu quattru bestiete
de pelamme scüu, che paivan gatti. Ma nu ean
gatti: ean fuin, bestiete carnivue, leccarduñe
mascime d’öve e de pullastrette zuene. Ün de sti
fuin, stacanduse da-i so cunpæ, u l’andò do-u
pertüzu du cazottu e u disse suttuvuxe:
— Bona Melanpu.
— Mi nu me ciammu Melanpu — rispuze u mariunettu.
— E alua chi t’ê?
— Mi sun u Pinocchiu.
— E cose l’é che ti fæ chie?
— Faççu u can da guardia.
— E u Melanpu und’u l’é? Und’u l’é u vegiu can ch’u stava ‘nte stu cazottu?
— U l’é mortu stamatin.
— Mortu? povou bestia!... U l’ea tantu bravu!... Ma a giüdicâte da-a fixunumia, ti ascì ti me paggi ün can de gaibu.
— Dumandu scüza, mi nu sun miga in can!...
— E alua chi l’é che t’ê ti?
— Mi su-in mariunettu.
