Pagina:Pinocchiu2019.djvu/10

2.
Meistru Çeexa u regalla u toccu de legnu o-u so amigu
Geppettu, u quæ u-u piggia pe fabricâse ün mariunettu
maavegiuzu, ch’u sacce ballâ, scrimî e fâ i sati murtali.

In quellu puntu piccòn a-a porta.

— Passæ püre, — disse u bancâ, sença aveighe a força d’îsâse.

Alua intrò inta büttega ün vegettu tüttu aregagîu ch’u gh’aiva numme Geppettu; ma i figgiö du vexinatu, quando-u vueivan fâ araggiâ, o-u ciammavan cu-u numiagiu de Pulentiña pe via da so perücca giana ch’a sümeggiava tantiscimu a-a pulenta de meega.

U Geppettu u l’ea ‘n gran patiscimmile. Guai a ciammâlu Pulentiña! U vegniva sübbitu ‘na bestia, e nu gh’ea ciü versu de tegnîlu.

— Bun giurnu, meistru Tôgnu — disse u Geppettu — Cose l’é che fæ cuscì pe tæra?