Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/647

Unn-a figgia a quinta a l’ëa
Porsemuinn-a de Rivëa,
Impromissa a so Cuxin
Negoziante de limoîn,
Vegnûa a Zena pe accattâ
Tûtte e bæce da Sposâ,
Con ra so Amera e o Cûgnâo
S’aspëtava ascì o Sposâo.

A l'ëa brûtta de figûa,
Un tappetto de statûa,
Ma a parlava, a dî a veitæ,
San Remasco ben assæ.

Due carrosse s’ëa fissôu,
Cioè, per dî e cose ciù vee,
S’ëa fissôu due rebellee
De ciù belle, (e a bon mercôu!)
Da doveise a êutt’öe trovâ
In sciä Ciassa da Nunziâ.

Mi gh’andeì precisamente,
Ma nisciûn se ghe trovò,
Questa cosa a m’angosciò;
Passeggiavo.... finalmente
Da træ parti ne spuntò;

Quello avanti a ûnn-a panëa,
Questo apprêuvo a ûnn-a lettëa,
L’atro c’ûn fangotto in man
Che o l’ansciava comme ûn can;
Ecco a cosa comm’a l'ëa:

Per n’andâ coscì ä sprovvista,
Grighêu, ommetto de recatto!
O mandò ûn pö de provvista,

Per exempio ûn bello piatto