Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/622

604

E atre stanze s’andò a giâ,
Ma oh, che gran diverscitæ!
Paivan tûtte spixonæ,
Se ghe poeiva tiâ de spâ,
C’ûnn-a spûssa de relento,
Che in to naso ancon me a sento,
Se ne semmo presto andæti;

Quando in sala semmo stæti,
A sentîle quelle Strïe
Sganasciâ morte da-o rïe,
In veitæ, che paivan scemme,
E sbraggiâ poi tûtt’assemme:
O l'hà a cöa ch’o pâ ûnn-a Löa!
Dæghea, dæghea, ch’o l'ha a cöa!

Se n’accorze Meistro Tacco,
O s’è fæto ben tegnî,
Ch’o ghe voeiva dâ per bacco!
Ma con rïe a l’andò a finî.

Se fà ûn pö de pösa primma,
Poi montemmo a passo lento
In to quinto appartamento
A man drita sotto çimma;

Picco a porta, nisciûn sente ;
Picco, e sêunno... finalmente
Arve a porta adaxettin
Unn-a Vegia c'ûn scuffïn,
A domanda chi çerchemmo?
E chi semmo, e cose voemmo?...
Meistro Læxina eloquente
Ghe risponde l’occorrente:

Intræ in sala tûtti treì,
A ne prega, con sospiâ,