Che lùxivan per fâ scûo
Dove poeiva nasce un scûo.
Sorve Zena o l’ha versôu
O so Corno d’Abbondanza;
Se a ciù d’ûn ninte è toccôu,
A n’è stæta so mancanza,
Bezêugnava ëse ciù asbriôu,
Cacciâ l’Ancoa da Speranza,
Perchè a tanti a g’ha agguantòu;
Bezêugnava......bezêugnava......
(Me dixeiva ûn chi negava)
Ese figgi.... da fortûnn-a!...
Ma aoa tanto a l’è tûtt’ûnn-a,
L’anno vegio o l’è finïo,
A-o passôu se dixe addio;
Ve parlïo dell’Anno nêuvo,
Che da quanto scrito trêuvo
In t’ûn libbro de pappê,
E da quanto scrêuvo in Çê
Pe ûnn-a çerta Congiunzion
De Pianeti e Stelle fisse
In ta Casa do Scorpion,
E pe ûn improvviso Ecclisse
O dev’ëse ûn anno bon
Da ligâ i chen co-e säsisse;
Abbondanza d’êujo e vin,
Carestia de Pan piccin,
Annâ doggia de salammi,
Quägie a uffo, e merli a sciammi;
Se guägniä di gren dinæ,
Se scciûppiä de sanitæ;
No sentiemo discorrî
Ciù de Cholera o de Grippa,