Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/392

Che se piccan de tegnî
(Co-a bûttega forse vêua)
De gren mostre ben in fêua,
Töe, çestin, pöele, barî....

Pâ che a stradda a seggie a so,
O ghe l'aggian fæta apposta,
No ghe poeì passâ che in costa,
E andâ adaxo, dunque (ohibò!)
V’inciastræ, o sguarræ o vestî,
V’inganciæ, scûggiæ, rompî,
E bezêugna ancon fâ botte,
E andâ via co-e corne rotte...
Atro legno, stæ a sentî;

Quando passo pe-e Mûaggette,
Oh che bile che me mette
Quell’armâ de pellendoin
Che stan lì sorve a Dogann-a,
Dove se g’han fæto a tann-a!
Rebellæ, senza cäsoîn,
No fan atro che zûgâ,
Che scorrîse e giastemmâ,
Con tant’atre iniquitæ,
E de ciù, (miæ se a l’è bella!)
Sotto i êuggi ä Sentinella!...
E perchè no son levæ,
Che son grasci comme trêue?...
Scciêuppo, remmo, o sappa in man
Se ghe fa guägnâ o so pan!
Stæ a sentî dove me dêue:

E quell’atri cagnastroîn,
Che veddeì seja e mattin
Da-o Mandraccio tûtta a Stæ,
Senza mûande e scamixæ,