Pagina:Pe-a sciortia de s. Giacomo 16.6.1833.djvu/1

PE-A SCIORTIA
DE SAN GIACOMO DA MARIN-NA
NE-A PROCESCION DE S. ANTONIO
O giorno 16 Zugno 1833.


CANSON.


Muse Muse, sciù addesciæve,
Dove seì, presto spicciæve
L’Arpa d’öu metteive ao collo
Che l'accorde.... ma che sciollo!
Cose vaddo a remesciâ?....
No me-a posso ciù scordâ!
Me sovven quella Canson
Che hò sentïo dex’anni son,
E chi fè tanta allegria,
Tanto sciato pe-a Çittæ
Pei Zeneixi invexendæ
Quando fè a primma Sciortia
E se fesse tanto onô
A Cazassa da Marin-na
De San Giacomo o Maggiô,
Celebrâ da-o Sciô Regin-na
Giusto in quella so Canson
Dove tutto o g’hà descrito
Con finezza, e precision.

Ah che mi l’ho sempre dito
Che da noî mai se perdiä
A semenza de Cazasse
E che presto ne sciortiä!
Che l’è ben che se ne fasse.

Son veamente un gran Profeta!
(Coscì fusse bravo Poeta!)
Che l'ho proprio indovinâ.

Cazassanti deliranti,
Dilettanti spaximanti
No ve stæ ciù a desgustâ!
Che anchêu sciorte un-na Cazassa;

Portoei bravi de lignêua,
Dove seì? .. sciortî de fêua,
Destrighæve, o tempo passa,
E imbarchæve pe-a Nunziâ
Profittando da Bonassa,
Che gustieì, bon prò ve fasse,
Un’ assazzo de Cazasse....
Cioæ, a Marin-na in miniatûa,
Perchè tutte e Compagnie,
Tutte a reo no son sciorte;

Ma stæ pe-atro d’allegria,
Che veddieì San Zaccaria,
A gran Maddre, o Venerdì
Tutte misse in punto d’öa
Con Recammi, Guanti, e Cöa,
Torcie a sguasso, e a stesse lì....

Rimarchieì da gran decenza,
Proprielæ, magnificenza,
E do sfarzo grande in tutto;

Mi me metto a indovinâ,
Perchè son zazun de tutto,
Ma no posso mai sbagliâ,
Perchè sò, che ogni Maggiô
Quando o sciorte o se fà onô,
E che o Gianco, o Grixo, e o Möu
Conservâ san o decôu
Chi conven ä so Cazassa....
Se ghe sä poi da gran seja,
Ve o diö megio questa seja.....

A l[']è là, scialla! ch’a passa....
Dæ un êuggiâ a San Giacomin
Cö takan, chi fà o spaccon
Sorve un gianco cavallon
Predicando ogni pittin,
Ammassando ogni momento,
Senza fâ cazze nisciun,
Bravo! andemmo... che talento,