Pagina:Noberasco.Antologia.1930.pdf/97

— 99 —
Ciù vivo che primma


                                        Al pittore Giovanni Grifo


I
(1492)



I ormezzi cheìti in bando,
O gran Navigatô drito in sce a prua
O tronn-a ne-o comando
Da partenza, e a bandëa èrta a scigüa
Daeta a l’onô do vento.
Tûtt’agghindâ comme ùnn-a sposâ. bella
E pinn-a d’ardimento
A comensa a mesciâse a caravella,
S’impe l’aia de crii:
Viva Colombo! — o Segnô l’accompagne! —
E chí, centi e sospii
E cioccâte de moén che van due Spagne.
Coscì o partiva ûn giorno
Co-a so câ Santamaia, o gran Zeneìze,
Forse do sò ritorno
Çerto, e non çerto de rifâse e speise.
Coscì o partiva; ûn mondo
Neûvo o ghe rieìva ne-a lûxe da mente,
Finn-a che, daeto fondo,
O l’ha posciûo baxâne o continente.
Poveo Cristoffa! frûto
Do tò lungo soffrî, thae arrecheûggeìto
O no quëtâ un menûto,
O vive a strangoscion, da teìto a teìto;
Coscì che a-a tò famiggia
O gran cheû t’hae portôu pin de scâvenn-e;
T’hae faeto paccotìggia
De sangue marso, e o guägno de cadenn-e.
E cos’importa? A-o mondo
Se ne veddiâ de pëzo, n’aggi puia!