E pérla levantin-a
Pérderá de spréndú,
E che a ne strénze
Giüstu cumme tenaggia,
E che ri cheû ne taggia,
Sebbén non ha razú.
Amú per so sorassu
Descende da ru çé,
Ghe dá ru so türcassu
E peû ghe va deré,
E se ün cheû mira
Feríu da ra saetta,
Va cumme can barbetta
E se ru porta a lé.
Quandu stavi ballandu,
O bella, a ru giardin,
Mi stava cuntemplandu
Ru to béllu murin,
E assemeggiava
Re masche cururíe
A re reûse sciuríe,
Ra bucca a ri rübin.
Ra frunte me paréiva
Ün-a carma de má,
Ra gula, quandu néíva,
Ra néive chi é neivá:
Ma ri bélli eûggi,
Per quantu ghe pénsasse,
Per quantu ghe çércasse,
Non seppi assemeggiá.
Aora ra tramuntan-a
Me mettéiva in pensié,
E aora ra dïan-a
Pe ru serén dru çé,
Da peû dixéiva:
Questi han süperiú,
Ma quello so spréndù
Lascia tüttu inderé
Pagina:Noberasco.Antologia.1930.pdf/22
— 24 —