e gradia lettia.
L’è veo che semmo nati do settanta,
e, benché vegi, ancon emmo l’orgoglio
d’avèi in peto ûn chêu che allegro o canta,
e-e rimme filan zû comme ûn rosoglio.
Lascio in ta penna ö resto, e diggo.... insomma,
se mette ben a fâ quarche poesia,
ben megio se dà drento de ûnn-a tomma
o de ûnn-a pastasciûta assae condia.
Se poi de verde vigne da Rivêa
do secco Vermentin l’oste o ne passa,
alôa, Marengo cäo, con bella cêa
se pêu cöllâ ö boccön da « Campanassa »
e dî ’n te öegge a Scoassi e a Noberasco:
e dî a-o sciô Scovazzi e a Noberasco:
— A-o fiasco femmo a cûa cun ’n’ âtro fiasco! — [1].
Nato a Celle Ligure nel 1891. Ingegnere. Vivente.
(Ridusion de Erlkönig de Goethe)
Chi l’è chi cavarca, de nêutte, cö vento
In mëzo d’ûn bosco ch’o mette spavento?
Un ommo ch’o porta con lê o sò figgiêu
Ao tegne in te braççe, ciû càdo ch’o pêu.
Papà, o dixe o figgio con voxe tremante,
- ↑ Cfr. la nota alla Lettia di F. Marenco.