Pagina:Noberasco.Antologia.1930.pdf/131

— 133 —
Educassiun in famiggia


Figgio de ’na carogna, de ’n can marso,
brûtto birbante, porco e pellandrun,
te vêuggio fa ballà co-a corda un svarso
perchè t’impari un po’ d’educassiun.
Che te pigesse a-o chêu mezo assidente,
quandu ti dorvi a bucca pe parlà....
Sacranon! pe davei che ’n faccia a gente
ûnna bella figûa ti me fè fà!...
Zà, pè ’n Cristo! ti muisci surdo e mûtto!
ti no’ semeggi manco ai mè stivè;
perchè mi zà no intendo, doppo tûtto,
d’avei pe’ a cà, purcun, di maduchè.
Aze, galioto, infame, farabûtto,
piggia esempio da mi che sun têu puè!


O prève zembo


Scià scûze, reverendo, ma no posso
ese d’accordio in scimile argumento:
saiò, comme scià dixe, un ortudosso,
ma logico no treuvo quanto sento.
No gh’è na faccia paigia in mezo a sento,
chi ha o naso rebecûo e chi l’ha grosso,
chi è bello da baxà, chi fa spavento,
chi è magro camme ’n picco e chi ’n colosso.
Per ese féti a immagine de Dio
a differenza a l’è troppo evidente;
perciò mi, reverendo, a ’sto regio
de frasi no ghe creddo ûn assidente...
E poi, scià me permette, o-u fiò avvertio:
cun quello zembo lì, no l’è prudente.